Hey allemaal!

Deze week is het mijn beurt! :)

Verloskunde:
Zoals Roy al heeft aangegeven hebben Jets en ik de eerste weken in het ziekenhuis meegedraaid bij de verloskunde. De afdeling wordt gerund door Margaret, een pittige, enigzins dictatoriele tante, en Makori, de hele rustige/lieve/geduldige tegenpool. Met name van Makori hebben we al heel veel geleerd! Bijna alle medicatie wordt hier via een infuus gegeven, dus infuus prikken is echt een must hier. Ik mocht eerst even oefenen op zijn hand en prikte meteen goed, top! In de veronderstelling dat het echt niet meteen zou lukken had ik over stap 2 nog niet helemaal nagedacht..... Dus trok ik de naald er maar weer uit, met natuurlijk de stuwband nog volledig aangetrokken, waardoor er een lekker bloedbad ontstond! Haha, dat soort dingen doe je dus nooit meer fout! ;) Daarna heeft Makori ons werkelijk het hele ziekenhuis laten prikken (including staff), zodat we 'experts' zouden worden. Zoals Roy al zei, net een stelletje hyena's. Infuus prikken bij een donker persoon is echt lastig soms, omdat je de aderen bij velen niet (goed) ziet lopen.

Helaas hebben we nog steeds geen enkele bevalling gezien! Wel veel zwangeren met malaria. Een ernstig beeld waarbij sommige vrouwen met hoge koorts, heftige rillingen en ernstige 'labour pains' binnenkwamen.

Suprapubische katheter plaatsing:
Vorige week hebben we meegekeken bij een suprapubische katheter plaatsing ter behandeling van een urine(blaas)retentie. De patiënt had een erg opgezwollen buik, doordat hij dus niet kon plassen en veel pijn! Redelijk acuut leek ons, in verband met het risico op backflow richting de nieren. De arme man waarbij dit moest gebeuren lag al een aantal uur te creperen op een onderzoeksbank bij outpatients. Outpatients is de centrale plek binnen het ziekenhuis van waaruit patiënten worden doorgestuurd naar de medical officers (soort huisarts) of naar één van de afdelingen voor opname. Na een hoop geregel/administratie werd de patiënt naar een apart kamertje gebracht. De arts kreeg een plastic schort voor, regenlaarzen gingen aan en Jets en ik dachten dat het nu eindelijk ging gebeuren..... Echter de arts had nog geen bevestiging van betaling gehad, dus werd er nog even gewacht! Ongelooflijk, haha daar stonden we dan! Ik kan je vertellen: letterlijk met onze mond vol tanden! Dit zullen we in Nederland niet gauw meemaken!
Enfin, toen de betaling gedaan was kon de behandeling beginnen. Alleen was de betadine op en dan bedoel ik ook echt op op, nergens in het ziekenhuis was er ook maar een flesje betadine te vinden! Nou ja, dan maar ontsmetten met zeep... Spuitje lidocaïne ter (locale) verdoving.. De buik werd horizontaal opengesneden (laparoscopische operaties worden hier niet uitgevoerd) en met enigszins grof geweld werd het katheterslangetje in de blaas gestoken. Er was even wat miscommunicatie tussen de arts en de assistent waardoor er tijdelijk geen urinezak aan het slangetje aangesloten was... Met als gevolg een geel/rood zwembadje aan de voeten van de arts, de functie van de regenlaarzen was voor ons opeens crystal clear!

EUG operatie
Jets en ik hebben ook nog mee mogen kijken bij een operatie/verwijdering van een Extra Uteriene Graviditeit (buitenbaarmoederlijke zwangerschap). Pakje aan, muts op, snoetje voor en regenlaarzen aan! Toen de buik open lag en we al de diverse vet- en spierlagen gepasseerd waren kwam de vraag waar de EUG nou ook alweer precies zat, was het nou links of rechts? Tegen de tijd dat de nurse weer terugkwam met het antwoord had de arts gelukkig zelf al uitgevogeld dat de zwangerschap in de rechter eileider zat. Dat is het voordeel van een open surgery, de baarmoeder werd even uit de buik getild en rechts zagen we inderdaad een bloedende EUG. Deze werd afgebonden en afgeknipt, daarna werden alle lagen weer aan elkaar gehecht en werd de patiënt op een stretcher getild en naar de afdeling gebracht. Na 40 min stonden we alweer buiten, super snel!

Ook al zullen bovenstaande ervaringen misschien het idee wekken dat de kwaliteit van de geneeskunde hier slecht is, dat valt ons nou juist reuze mee! Artsen en nurses hebben een hoop kennis en weten echt wat ze doen, echter de middelen en mogelijkheden hier zijn de grote beperkende factor.
Ook de omgang met patiënten is duidelijk anders, in Nederland is de geneeskunde veel 'zachter' en minder paternalistisch dan hier.

Genoeg over de vorige weken. Afgelopen zaterdag begon mijn 'schrijfweek' dus daar zal ik beginnen! Na het wassen en de grote schoonmaak van de mannen!!! (Ja, je leest het goed!) begonnen we zaterdag met pancakes! Gebakken door onze neighbour Maggy. De mannen bleven thuis terwijl wij naar de kledingshop van Maggy en de kapper gingen. Daarna gingen we door naar de gym, waar we net zoals vorige week onder begeleiding van Prince een soort insanity-achtig trainingsprogramma voor onze kiezen kregen.... Heftig! 's Avonds hebben we gezellig met de buren gegeten.

Zondag zijn Jets en de mannen weer mee gaan voetballen bij SEP. 's Avonds zijn we naar de pub/restaurant van de zus van Maggy gegaan. We waren van plan om te gaan lopen, maar toen we naar buiten keken bleek dat niet zo'n goed idee te zijn... Het is hier namelijk pikdonker! Dus toch maar met de auto! De pub was erg gezellig, met een live bandje en lekker eten.

Maandag: de mannen zijn deze week gestart bij de kinderafdeling, wij bij MCH (Mother Child Health). Er was bij beide niet heel veel te doen, dus in de middag zijn we naar een weeshuis gegaan. Het is erg aangrijpend om de verhalen over de kinderen te horen. De struggle van de vrouw, Rose, die voor ze zorgt. En de manier waarop de kinderen zich letterlijk aan je vastklampen.... De rit terug naar huis was een stille rit, dat zullen jullie vast wel begrijpen. 's Avonds hadden we geen elektriciteit, maar dat soort 'issues' ga je na zo'n dag ineens in een ander licht zien....

Vandaag, eigenlijk net een uurtje geleden, hebben Jets en ik een ingreep gezien waarbij ons verteld werd dat er sprake was van een incomplete abortus. Na onderzoek bleek er ook nog sepsis te zijn opgetreden en de patiënte had hoge koorts en duidelijk veel pijn. Het was erg aandoenlijk hoe ze erbij lag. We vonden haar er erg jong uitzien en toen werd ons verteld dat ze pas14 jaar was.... Een meisje dus. Tijdens het leegzuigen van de uterus bleek al snel dat de abortus niet spontaan was geweest (zoals verteld door moeder), maar forced... Er was veel schade aangericht en vandaar de fikse infectie. Misschien rape en vervolgens een poging tot verwijdering (abortus) door iemand (die vaak niet medisch opgeleid is) schijnt hier best vaak voor te komen. Dit is een beeld en een verhaal dat ons nog lang bij zal blijven....

Heftige afsluiting van dit blog, maar wel iets dat we zeker met jullie willen delen!

Ik probeer snel weer te schrijven!

Jeske